Cukier – mogłabym rzec obiekt pożądania wielu osób…co te małe kryształki mają w sobie, że nie potrafimy sobie odmówić cukiereczka, batonika, ciasteczka ? Tak wiele ma postaci – biały, rafinowany, trzcinowy, cukry proste (glukoza, fruktoza, galaktoza) można tak wymieniać bez końca.

Smak słodki jest dla nas najbardziej bezpieczny – nasi przodkowie próbując nowy pokarm mogli stwierdzić czy jest bezpieczny czy nie – to właśnie słodycz pokarmu pozwalała odróżnić truciznę od pożądanego pożywienia. Piszę o naszych praprzodkach, którzy żywili się przede wszystkim roślinami, pędami – na pewno nie rosły na nich batony, które mają w sobie smaku słodkiego aż nadto 🙂

Dobrze- mamy to zakodowane- nasz mózg preferuje smak słodki (glukozę), ale od liści do cukierków droga długa i szeroka – kiedy przeszliśmy na złą stronę mocy ? Wszystkie etapy dostępności pożywienia można pominąć, aż do 2 połowy XX wieku to w Stanach Zjednoczonych pojawiło się mnóstwo żywności…przetworzonej żywności. Słodycze stały się powszechnie dostępne, u nas w Polsce nastąpiło to trochę później 🙂 ale niestety nastąpiło.

Powszechność słodyczy – sprawiła, że sięgamy po nie na okrągło, producenci szybko “wyczuli” związek między ilością dodawanego cukru a chęcią powtórnego zakupu danego wyrobu, stąd cukier lub syrop glukozowo – fruktozowy w produktach, które cukru nie powinny zawierać (np. Chipsy). Inną ciekawą strategią tym razem sklepów, aby sięgnąć po słodycze jest umieszczenie słodyczy na początku sklepu – gdy wchodzimy ” na głodniaka”  od razu sięgamy po słodkie lub umieszczają słodycze przy kasach- gdy nie wrzuciłeś batona na początku to sięgniesz na końcu- trafiony zatopiony ! Słodycze nie są sycące, a mają gigantyczny ładunek energetyczny to wszystko prowadzi do nadmiernego przyrostu wagi.

Czy można w ogóle żyć bez słodyczy ? Tak można 🙂 Są choroby, zaburzenia, które z założenia wymagają drastycznego ograniczenia słodkiego. Chęć ograniczenia cukru lub całkowita rezygnacja musi wypłynąć z samego środka Ciebie…może zaczyna dojrzewać w Tobie myśl, że słodkie Ci nie służy, prowadzi do szeregu chorób, powoduje senność w pewnym okresie tyjesz z dnia na dzień. Zaczynasz wiązać to z nadmiarem spożywanego cukru.  Jak zaczynasz ograniczać cukier Twój organizm się broni – co najmniej jakbyś odstawiał substancje psychoaktywne ( hmm czyżby cukier był taką substancją ??? 🙂 możesz być poddenerwowany, zniecierpliwiony, pobudzony – ale pamiętaj nie musisz rezygnować ze słodkiego całkowicie, możesz ograniczyć ilość to też przyniesie korzystne zmiany dla organizmu. Jeśli na samą myśl o rezygnacji ze słodkiego jeży Ci się włos na głowie to znak, że problem może leży głębiej. Często nieświadomie nagradzamy się słodkościami – po dobrze wykonanej pracy, zamknięciu trudnej sprawy – przecież pączuś się należy!!! Jest tyle innych sposobów, aby sobie coś wynagrodzić np. “Spacer chwały do lasu 🙂 “.  Może zajadasz trudne emocje, trudne sytuacje, smutek. Zmierz się z tym – chwila gdy namierzysz te sytuacje, emocje – jesteś na dobrej drodze, aby nie pochłonąć na jednym posiedzeniu 5 czekolad, ale rozkoszować się kostką czekolady lub kawałkiem ciasta – zaspokoisz chęć na ciasto, a nie emocjonalny głód.

Na pewno znacie wiele osób, które były na diecie lub są na diecie. Co sprawia, że jednym się udaje a innym nie ?

Po pierwsze już samo słowo “dieta” powoduje, że Twój umysł “wyczuwa” kłopoty zwłaszcza jeśli byliście na diecie – kojarzy to z dużymi restrykcjami, ograniczeniami, generalnie z czymś co trzeba szybko wyeliminować (czytaj osoba szybko rezygnuje z diety). Spróbujcie nazwać to inaczej np.” Jestem w trakcie zmiany nawyków żywieniowych “, ” Zmiany stylu życia”  prawda, że brzmi lepiej ? 🙂

Po drugie motywacja inaczej co Tobą kieruje w podjęciu tej decyzji. Motywacja może być zewnętrzna lub wewnętrzna.  Zewnętrzna często wynika z błahych pobudek, które są narzucone przez trendy, modę lub inne osoby np. mąż chce, aby żona schudła…zapał żony szybko zgaśnie 🙂 Jak widzicie motywacja zewnętrzna działa na krótką metę.  Natomiast wewnętrzna wynika z przemyśleń, często z przewartościowania swojej postawy np.” zmiana nawyków żywieniowych pozwoli mi wyzdrowieć lub przedłuży moje życie, przez co będę dłużej z moją rodziną”, “będę sprawniejsza” “bardziej energiczna” – takie argumenty trudno podważyć i jeśli taka osoba ma słabsze chwile podczas diety (a to jest nieuniknione) to szybko wróci na “dobry tor ”

Po trzecie jak radzisz sobie ze stresem…może wydaje się Wam, że to nie ma związku z odchudzaniem..jednak ma. Osoba, która jest pod wpływem silnego stresu i proszę nie wyobrażajcie sobie, że prawo do stresu ma makler giełdowy czy prezes wielkiej spółki. Stres to indywidualna sprawa, pod wpływem silnego stresu może być młoda matka, która nie radzi sobie z dzieckiem, czy osoba, która pracuje w sklepie i codziennie jest narażona na humory klientów. Jeśli jesteś w ciągłym stresie i nie potrafisz go rozładować masz małe zasoby psychofizyczne aby wprowadzić w życie dietę (zmianę nawyków żywieniowych) – znajdź swoje sposoby na stres : spacer, sport, malowanie, joga, cokolwiek – to Ty wiesz co Ci sprawia radość.

Po czwarte niska samoocena – gdy myślisz, że innym się udaje, bo mają łatwiej nie mają tylu problemów, oraz używasz stwierdzeń typu ” ja na pewno nie dam rady”, “mi się nie uda”, “nigdy mi nie wychodzi” – warto popracować nad swoją samooceną, bo jest to wynik przekonań z dzieciństwa, które często negują wysoką samoocenę, bo tak nie wypada. Stwórz swoją listę sukcesów, zalet, osiągnięć, które pokażą Ci czarno na białym ile rzeczy, projektów Ci wyszło – każdy ma sukcesy: w pracy, w domu, w życiu codziennym –  super dzieci, super przyjaciele, super praca, super mąż/ żona, super dyplom za …………….. 🙂 na pewno coś Ciebie dotyczy 🙂 ile spraw dziennie ogarniasz, załatwiasz?.. a jedzenie ma Cię pokonać ??? 🙂

Oczywiście jest wiele innych powodów z punktu widzenia psychodietetyki – przedstawiłam tylko część z nich.

Ps. Dla mnie wyznacznikiem mojego sukcesu jest stwierdzenie przez pacjenta/pacjentkę, że ” Komosa ryżowa jest przepyszna ” 🙂

Autor zdjęcia : Karolina Bartoszewska

Justyna